Let's play home.

Een gezonde mens heeft 1000 wensen, een ziek mens maar één - gezond worden. Ik weet dat 97% dit niet als status zal zetten. Maar hoop dat ik het mis heb en het meer dan 3% zal zijn die het wel doet, al zet je het maar 1 uurtje. Voor diegene die aan kanker zijn overleden of nog steeds daartegen strijden *

Een vriendin stuurde me dit in een privé-bericht op Facebook.  "Ik ga dat NU als status zetten en da's wel voor u he, 't is maar da ge 't weet!", zo zei ze dat. Er sprong een traantje in mijn oog, al ben ik op zich niet zo sentimenteel. Tegenwoordig is het gedacht dat iemand aan me denkt al voldoende om een productielijn traanwater op te starten & het te bottelen voor verkoop. Anyway, toen ik begon na te denken over die quote (en die bij steeds meer mensen zag verschijnen), begon ik mij opeens terminaal te voelen. Alsof mijn leven alleen maar uit kanker bestaat & ik volgende week misschien onder de grond lig. Liefst met hortensia's op mijnen buik.

Ik heb wel meer wensen dan alleen maar gezond worden. Om te beginnen heb ik een leven waarin ik nog zoveel te bereiken heb. Ik wil een vaste job hebben met een vast contract, een toffe en ontspannende gelijk nu. Verder moet ik nog trouwen ('t is een kwestie van moeten! ;-) ) en aan gezinsuitbreiding doen; is het niet met kindjes (moest het lot mij niet goed gezind zijn) , dan is het met honden, goudvissen, geitjes, varkens, koeien, dinosaurussen enz.. En vooral niet te vergeten: ik wil Phé zien opgroeien tot een geweldig cool kind & haar alle geluk in haar leven zien beleven. Voor de kleinere wensen heb ik in aanbieding:
1) Een hele wishlist waar ik eens dringend wat dingen van zou moeten inkopen, vooral die kleine Ikea-dingen.
2) Ook een échte blog (met een deftig design & lay-out) mag eigenlijk wel eens gefixed worden.
3) Of Win for Life winnen, dat zou ook wel fantastisch zijn. Elke maand 2 000 EUR spenderen waar ik niks voor heb moeten doen, ik teken er direct voor!

Ik kan u zeggen: ik voel mij niet ziek, ik voel mij gezond. Misschien omdat ik de confronterende 'spoed'-consultatie met de gynaecoloog blijf uitstellen & zo het onderwerp kan ontwijken. Wat deze week donderdag werd, verhuisde naar volgende week maandag maar ook dan kan ik niet. Sollicitaties, 't ga voor. Want het leven gaat door, ook voor mij.

PS: Ik kan me nu echt wel niet voorstellen dat dit heel mijn leven in beslag zal nemen. Voorlopig heb ik er dus niks meer over te zeggen, ik heb vanaf nu alleen maar happy thoughts y'all! :-)