The list of the day

Ik heb mij vandaag veel in bedwang moeten houden. Niet van colère neen, wel van euforie. Om onnozele dingen, ge kent mij. Gelijk daar zijn/waren:

* mini-banaantjes van mijn stiefpa die momenteel projectleider is voor het bananenbedrijf van Chiquita in Puurs. Oké, we gaan niet muggenziften over Chiquita & zijn problematiek rond mensenrechten enal. 't Gaat maar om een pakske mini-banaantjes he, dankuwelmerci.

* de nieuwe neuspiercing die ik kocht. En deze keer is het voor echt, 't blijft erin zitten tot ik de leeftijd heb  waar neuspiercings gênant worden.

* een mailtje van de madam die vanaf nu mijn nagels gaat doen. Ik wou nogal een speciaal fruitontwerp dat geen enkele nagelstyliste mij kon geven. Tot mijn beste vriendin met haar zus op de proppen kwam. In het begin was ik langs de ene kant nogal terughoudend. Ge kent uw beste vriendin, ge vindt ze zo geweldig dat niemand eraan kan tippen. Ook niet haar eigen bloedverwanten. In dit geval was dat blijkbaar genetisch, dat lief zijn. Ze zocht gans de nagelfantasiewereldofweetikhoedaheet af voor mij & vond wat ik wou. Ik hoop dat ze haar voeten met lekkere zeep wast want bij onze eerstvolgende afspraak werp ik me aan haar lopers & kus ze figuurlijk uit dankbaarheid.

* een smsje van de beste vriendin met de beste, bovenstaande zus met heugelijk nieuws! Iets minder heugelijk dan haar zwangerschap maar toch nog leuk genoeg om mij compleet in overdrive te laten gaan.

* een nieuwe bril, basic marineblauw. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik twijfelde. Er stal ook een nerdy montuur mijn hart. Zo eentje met kanjers van glazen dat mij raar genoeg nog stond.

* de Carmina Burana die gewoon in februari amper 3 km van mijn deur (!) met orkest enal (!!) speelt. Ik wou mijn wederhelft, mama & vriend warm maken om met mij het concert mee te beleven. Helaas hadden ze nog nooit gehoord van dit pareltje, de cultuurbarbaren. Waarop ik 'O Fortuna' zong met de beste bedoelingen. Ze herkenden het nog steeds niet. Ik weet nu niet of dat aan mijn zangtalent te danken was of gewoon het gebrek aan interesse.