Let's play home.

22u en ne klets: het geluid dat u in mijn slaapkamer aantrof, veroorzaakt door vriendlief. Een kamer verder werd dit concert gegeven door dochterlief. Ze was boos, de reden bleef me onbekend. 't Kind kan het natuurlijk ook niet zeggen he. Een propere pamper, een lekker warm fleske pap, een boertje, het nachtelijk instopritueel - dat moest voldoen. De toegelaten norm aan decibels werd meermaals overschreden maar ik bleef volharden in de koppigheid. Phéline trouwens ook. Maar haar protest duurde langer dan verwacht & opeens veerde de snurker op, met een ietwat verwilderde blik en sprak de legendarische woorden: "is dat Phéline?".

Bron: http://weheartit.com/entry/2916254