Let's play home.: Het exaam.

Het angstzweet brak me al uit toen ik de zaal met wel 200 stoelen zag, de helft daarvan al bezet. Geheel onverwacht, compleet niet voorbereid deed ik mee aan de sollicitatie die mij tot mijn grootste spijt meer deed denken aan een examen biochemie. Enkel gewapend met een zwarte pen, een papieren identiteitskaart en een schriftelijke uitnodiging. De zwarte pen omdat die beter kopieert, de papieren identiteitskaart omdat mijn echte pas en bankkaart gestolen zijn (en daar kwam ik maar héél laat achter) en de uitnodiging omdat ik anders niet binnen mocht. Het was een private party om 15u en ik was uitgenodigd, yes! Maar ik had het wel iets meer relaxed verwacht.

Ik werd naar mijn plaats gewezen, kreeg het nummer 107 opgeplakt en maakte kennis met mijn blonde overbuur, een dame van rond de 40 die zich ietwat bedreigd voelde door het jonge geweld in de zaal. Er zaten mensen die eruit zagen alsof ze voor bio-ingenieur gingen solliciteren, andere zagen er dan weer uit alsof ze van de grote, jaarlijkse kuis naar daar waren afgezakt. En hier zat ik: zwarte broek met al een lichte vlek op, mijn haar in de war en mijn hoofd nog meer. Ik meende de zaal nog gillend uit te lopen maar omdat er al zoveel mensen zaten wou ik mezelf de vernedering besparen. Liever het examen eerst ontvangen, eens doorbladeren, wat krabbelen, afgeven om daarna in stilte te verdwijnen...

In het eerste deel werden we verwacht alle schrijffouten uit een tekst te halen en de verbetering erbij te noteren, daarna moest het zakgeld en de coupures van bepaalde bewoners berekend worden. Al bij al een makkie, ware het niet dat het zakgeld berekenen (met als enige verschil dat ik daar wél een rekenmachine mag gebruiken!) op mijn huidig werk mijn vaste taak is op maandag. Daarna was het de bedoeling dat we een volledige dagplanning van 8u tot 16u15 zouden opstellen maar zelfs dat vond ik nog wel meevallen. Het begon pas daarna bij het hoofdstukje logica. De ironie is dat er in zo'n vraagstukken eigenlijk nooit een logica zit of althans niet te bespeuren valt door mijn dyscalculie. Laat staan dat er iets te berekenen valt. Het onderdeel bestond uit een rij van Fibonacci - lucky me - en 2 vraagstukken, waar ik mezelf iets minder lucky mee prijsde. De eerste vraag luidde: "Er zijn 5 koks nodig om een menu klaar te maken op 60 minuten. De volgende dag zijn er 2 koks ziek en blijven er maar 3 over. Hoelang doen zij erover?" en de tweede was: "Je klokken staan allebei stil. Je zet de ene klok 1 minuut voor en de andere klok 2 minuten achter. Je gaat hierna slapen en wanneer je opstaat, zijn de tijden 6u en 7u. Wanneer heb je deze klokken ingesteld?". Mijn antwoorden: 84 minuten en / . Eigenlijk wou ik op de 2de vraag antwoorden: "in een uur zitten altijd 60 minuten dus er kan nooit een tijdsverschil van een uur gecreëerd worden als het verschil maar 3 minuten bedraagt. ", maar ik liet het voor wat het was uit schrik om mij nog belachelijker te maken. Eigenlijk is alles wat ik zei nu ook compleet fout en maakte ik me sowieso belachelijk. ;-)

Anyhow, daar zat ik dus examen te doen voor een job, niet voor een diploma. Mijn handen in angstzweet omklemde stevig mijn pasgekochte Lamy-pen, mijn lichaam wentelde zich in buikpijn en even waande ik me 20 kilo minder, voorzien van een beugelbekkie, volledig voorbereid om tegen de leerkracht en zijn examen te rebelleren.