De wandeling

Het is een ritueel geworden, die boswandelingen op vrije middagen. Vandaag besloten we voor het eerst een echte wandelroute te volgen, kwestie van te weten hoeveel kilometer we achter de rug hadden. We raadpleegden de gids van Toerisme Oost-Vlaanderen online waarin vermeld stond 'Wegen: zand- en boswegen; bij regenweer zijn laarzen aanbevolen.'. En dus trok ik mijn stoutste schoenen laarzen aan, vriendlief ging liever met kraakwitte sportschoenen de wandelpaden trotseren.

Al lachend liep hij de wandeling door, met grapjes zoals "amai, ik zak met mijn voeten bekan in de modder weg" of met paniekerige stem: "Nogal een chance dat gij uw botten aanhebt, we gaan een serieuze modderpoel tegemoet!!" terwijl er helemaal niks te zien was. Maar toen we de helft voorbij waren, had hij iets minder plezier. We stonden voor een weg, net bereden door tractors. Inclusief mest, diepe sporen & drassig van de regenval in de ochtend. Maar hij deed alsof zijn neus bloedde en liep door, zonder tegenpruttelen of opmerkingen. 5 seconden later waren zijn witte schoenen weg, hij had ze ingeruild voor een mestig, modderig bruin paar. Toen maakte ik de grapjes. ;-)

Moraal van het verhaal: ik heb altijd gelijk. 2de moraal van het verhaal: laarzen zijn altijd aangeraden, zelfs als het geen regenweer is. Ik zou een eigen wandelgids moeten beginnen. Of een club, ook altijd plezant. ;-)

Bron: http://www.flickr.com/photos/tanjica/5108238280/