Wat mijn dag maakte

Op medische controle gaan voor mijn werk (dat trouwens in een bus was!) en elke keer ik een goed rijtje las een enthousiaste 'goed zo!!!' van de verpleegster krijgen. Daarna moest ze me wegen. Na 10 maanden angstvallig mijn gewicht ontwijken, kwam het moment van de confrontatie ontzettend dichtbij, zo dicht dat het angstzweet me letterlijk uitbrak. Tot ik me op de weegschaal zette, hoofd naar boven en te horen kreeg: "Zijt gerust, ik zal het niet zeggen hoeveel ge weegt ze, 't valt allemaal wel goe mee voor uw lengte." . Mijn lengte die by the way opeens van 1m59 naar 1m60 was versprongen. Da's gelijk ne volledige centimeter he!
De dokter zei daarna dat ik een lichte ruis had op mijn longen waar ik toch maar ies naar zou moeten laten kijken waarna ik mijn fameuze hoest eens liet horen en hij vervolgde met: "ofnee laat da maar, 't is een vallingske." Soms kan het leven op een dinsdagmiddag om 14u32 toch fantastisch in elkaar zitten.