I am made of pages, paragraphes and inspirations.

10 sep 2010

De dag dat mijn hart brak.

Ik ben een dierenvriend. Noem mij een dier en ik zie het graag. Ik ga graag naar de kinderboerderij en wordt na 21 jaar nog altijd slechtgezind wanneer ik de geitjes, konijntjes, schaapjes, varkentjes en dergelijke moet laten gaan. Daaraan gekoppeld hangt ook mijn beslissing om amper vlees te eten. Ik at sinds mijn 10 jaar vegetarisch en begon 10 jaar later, tijdens mijn zwangerschap, opnieuw vlees te eten omdat het moest. Sindsdien komen er af en toe wel wat stukjes in mijn maag terecht maar nooit in volwaardige porties of in de vorm van boterhambeleg.

Anyhow, de beestekes, ik zie ze graag. Zo kijk ik ook iedere maand, gewoon uit curiositeit, naar de site van de Wase Dierenbescherming in Sint-Niklaas. In het begin van deze maand zag ik een klein Jack Russelltje met de toepasselijke naam Jack. En toen brak mijn hart. Een beesteke van 8 jaar oud, het schattigste snoetje dat ge u kunt inbeelden en helemaal alleen in een asiel, zonder familie of een warme thuis waar hij zich lekker warm voor het stoveke in de zetel kan vleien. Sindsdien gaat er geen dag voorbij zonder dat ik aan het beestje denk. Melig, I know. Ik heb al miljoenen opwellingen gehad om gewoon naar daar te gaan, het beestje te kopen & het mee te pakken naar huis. Al is ons klein appartementje écht te klein voor een hondje. Ik moet gewoon afwachten tot we verhuist zijn. Maar daar slaat de paniek me toe. Een beestje van zo oud dat nog zolang (tot november-december) moet wachten om geadopteerd te worden, heeft volgens mij dan allang een spuitje gekregen. In alle eerlijkheid: ik heb er al meer dan 1 traantje om gelaten, om dat klein dutske. 2de paniekerig punt: wanneer mijn vriend een hondje wil, wil hij een puppy. Een klein twistpunt aangezien ik nooit een puppy zou kopen (tenzij hij in het asiel zit) terwijl er zoveel hondjes in het asiel op een nieuwe kans wachten. Ik stel voor dat iedereen gewoon mij steunbetuigingen geeft of complotten bedenkt zodat hij wel moet toegeven. Ik heb al beloofd dat ik niet meer zal zagen om cadeautjes, nu is het aan jullie om nog wat dingen te verzinnen he! ;-)

Onze Milo, de Jack Russell van bij mijn ouders. Een ro(nd)tverwend hondje met een fantastisch lief karakter. 
Het zou superfijn zijn om een speelkameraadje voor haar te hebben.

4 opmerkingen:

  1. Oh wat een droevig verhaal! Ik kijk elke dag op de site van dierenasiel Unco Jerry in Westerlo (ik heb daar een tijdje vrijwilligerswerk gedaan) en ik wil elke poes van daar adopteren. Dus ik begrijp u verhaal compleet, ik kan ook echt wenen als ik sommige verhalen lees op de sites van asielen.
    Als ik van u was zou ik echt gewoon blijven zagen tegen uwe vriend (en zo krijgt het hondje nog de goede thuis dat hij verdient) :) Ik heb dat ook gedaan toen ik een kat in huis wou. Mijne vriend wou eerst ook niet en uiteindelijk hebben we toch een poes in huis gehaald en nu kan hij zelf niemeer zonder :)

    btw: ik ben ook vegetarisch, gewoon ff een mededeling :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zou echt geen vrijwilligerswerk kunnen doen in zo'n voorziening, ik zou elke dag ambetant lopen omdat ik ze niet mee kan nemen naar huis. Of het onrecht dat ge daar ziet met die beestjes, uitgehongerd of vol met wonden van weet ik wat... Mensen jong, we zijn een rare diersoort. :) Ik heb hem al kunnen overtuigen om een ouder hondje van daar te nemen, al vertrouwd hij het niet goed met Phéline. Puppy's worden sowieso direct geadopteerd, ik vind dat dan zo zonde voor die oude beestjes die nog springlevend zijn & evengoed een spuitje moeten krijgen omdat niemand ze wil wegens 'te oud'. Ik ben blij dat er nog zo iemand denkt als mij. :D

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moet wel zeggen in het asiel waar ik gewerkt heb wordt geen enkel diertje ingeslapen, dus dat maakte het wel makkelijker om daar te werken. Daar waren een paar katten die er al een paar jaar zaten en die mochten daar gewoon hun oude dag doorbrengen, ik weet niet of ik het anders zou aankunnen het werken daar...

    Aan de ene kant begrijp ik het wel waarom de puppy's direct een huisje vinden, maar de oudere honden verdienen inderdaad ook een kans op een leuke thuis.
    Ik ben echt blij dat jullie al gaan kijken zijn, hou mij echt op de hoogte he. Ben echt benieuwd wat jullie gaan doen!

    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben ook benieuwd naar wat er uiteindelijk uit de bus komt. :D

    BeantwoordenVerwijderen