Met 1 flacon shampoo aan de kassa van de Delhaize staan aanschuiven en voorgelaten worden door iemand met een volle kar. De eerste 'goedemorgen' 's ochtends van een wildvreemde krijgen. Het allerlaatste koekje in het pakje zien zitten, aarzelen om het zelf op te eten maar daarna de geruststellende woorden horen: "Neem maar ze, ik vind dat niet erg.". Alsof je wordt ondergedompeld in een bad vol glinsterende euforie, zo fantastisch voelt dat. Herkent ge dat? En de laatste tijd heb ik veel van die dagen.
Sinds kort kunnen kleine onopmerkelijke of vanzelfsprekende zaken mij compleet van m'n melk brengen. Zoals naar de Colruyt gaan om aan 400 EUR eten te kopen en daarna op mijn gemak alle vouwmanden uit te laden en alles in de net gepoetste keukenkasten te stoppen. Wanneer ik nu in de keuken kom staat elke kast vol en dat geeft zo'n geruststellend gevoel. Of wanneer ik vrolijk "High five!" naar Phéline roep en zij snel haar klein polleke de lucht insteekt alsof er een prijs aan vasthangt. Ook al high fived ze af en toe eens mijn neus, oog of voorhoofd in haar enthousiasme, de tranen der ontroering zitten meestal in mijn ooghoeken klaar om weggedept te worden.
Ik kan nog zoveel kopen, krijgen en willen op materieel vlak, 't zijn vaak de kleine dingen die het hem soms doen. Een koekske tijdens de pauze, een complimentje op een post-it, ... Ook al wordt mijn volgende instant-happiness maker een bezoekske aan de Ikea, de tweede keer al deze week. Deze keer is het om wat keukengerei te kopen. En een nieuw servies uitkiezen. En beddengoed. En lampen. En nen bureau. En, en, en ... In dat geval maakt materialisme wel gelukkig. ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten